Izvor: uretrovizoru.com
Šta je kulturno a šta ne, aktuelno je pitanje. Svakodnevne su rasprave u svim krugovima, oblasti su različite i akteri su raznoliki, iz svih struktura stanovništva. Ima li je u saobraćaju i kako gledamo na tu oblast?
Saobraćajna kultura je veoma često spominjan termin u regionu i šire i na tu temu se može raspravljati nadugo i naširoko, međutim, neke pozitivne efekte ne možemo primjetiti. Logično je da se elementi bilo koje kulture, stiču u porodici, u školskim i visokoškolskim ustanovama te kroz druge vidove obrazovanja i usavršavanja. Tema saobraćaj je veoma bitna oblast i kad sve duboko proanaliziramo, može se konstatovati da se najvećim dijelom, saobraćajna kultura stiče polaganjem za sticanje vozačkih dozvola raznih kategorija i uglavnom to bi bilo sve?
Analizirajući efekte koje prosječan građanin postiže sticanjem vozačke dozvole, davno sam konstatovao da to nije dovoljno da bi bilo koji građanin tim činom bio siguran učesnik u saobraćaju.
Od čega to zavisi?
U prvom redu, od važećih zakonskih propisa po kojima se vrši obuka vozača a samim tim i nivoa znanja potrebnog za uspješno položeni ispit čime se stiče pravo učestvovanja u saobraćaju. Pored toga u mnogome zavisi kakav nam je sistem auto škola i osposobljenost auto škola za sticanje licence za pravo obuke vozača i na kraju, kakva nam je struktura ispitivača i članova komisija pred kojima se polaže ispit te nivoa njihovih znanja i kriterijuma po kojem neko ispunjava uslove za učešće u saobraćaju.
O svemu tome se već dugo raspravlja i zvanično i nezvanično. Kao po običaju prate se propisi u zemljama Evropske unije, uočavaju se razlike ali nekih pomaka nema ili su minimalne.
Kada putujemo zemljama zapadne Evrope uočavamo velike razlike po svim elementima saobraćaja i saobraćajne infrastrukture, neke negativne slike koje svakodnevno uočavamo na našim saobraćajnicama i ulicama su tamo nepoznate ali kad u vrijeme godišnjih odmora, vjerskih i drugih praznika naše saobraćajnice opterete vozila naše dijaspore, možemo primjetiti mnogo neprijatnih i nesvatljivih postupaka tih vozača?
Pitamo se, kako ti naši rođaci i komšije su u zemljama u kojima privremeno rade i žive vozači za primjer a kad dođu u svoja mjesta iz kojih potiču, ponašaju se gore ili slično kao i svi ostali vozači poznati po svojoj samovolji i koje uzimamo kao loše primjere.
Kako sve ovo protumačiti ?
Po meni, veoma lako. Bez obzira gdje su polagali vozački ispit, prava slika se stiče u konkretnoj vožnji, parkiranju, zaustavljanju, toaletima na stajalištima i benzinskim pumpama. Koje auto i od koliko novca voze, ništa ne zavisi i konačno, pravi zaključak je opet nivo opšteg obrazovanja, porodične i lične kulture a onda i od nivoa saobraćajne kulture.
Jedino pozitivno kod vozača koji dijelove godišnjih odmora provode u našem kraju je osjećaj da vam, češće nego domaći vozači, ustupe pravo prolaza, odlično se snalaze na pametnim parkinzima i garažama i voze stalno čiste automobile.
Međutim, vrlo često se da uočiti da smeće iz auta znaju ostaviti na mjestima gdje to na zapadu ne smiju, zaustavljaju se gdje im treba, te uključenjem četiri žmigavca misle da su skinuli svu odgovornost sa sebe a što istovremeno blokiraju ove naše uske i jednosmjerne ulice sa po jednom mobilnom kolovoznom trakom, tu se čudom čude kad ih upozorite da su blokirali saobraćaj. Činjenica je da tu prednjače ove mlađe generacije a kad ih policija upozorava i pokuđava da sankcioniše, reaguju na sebi svojstven, nadobudan način, jer oni imaju novac za bilo koju kaznu?
Rezime, mentalitet je glavni parametar, gdje trenutno žive nema veze sa njihovim ponašanjem i nivoom saobraćajne kulture te ne morate pratiti čije registarske tablice imaju na svojim automobilima, tamo gdje privremeno žive su prosječni sa svojim gazdama a u rodnom kraju opuste svoj mozak a i stečene navike te su na odmoru u svakom smislu riječi?
Konačno, čemu se nadati kad su u pitanju postupci i ponašanja domaćih vozača. Kad bi policija bila na visini zadatka, sistem obrazovanja i obuke na višem nivou mogli bi se nadati nekim pozitivnim pomacima u saobraćaju uopšte ali ko će to i kada doživiti, pitanje je?
Tako je sa EU vozačima i naravoučenije je prosto. Učinimo sve da unapredimo sve segmente saobraćaja od uslova za sticanje vozačke dozvole, izgradnje odgovarajuće saobraćajne infrastrukture i adekvatnog regulisanja saobraćaja, sa sankcijama ili bez njih ali se nadležni moraju posvetiti rješavanju ovih problema.
